ΟΙ ΠΑΡΑΔΟΣΕΙΣ

Παραδόσεις ή θρύλοι λέγονται οι φανταστικές διηγήσεις που πλάθει ο λαός, με βάση τις δοξασίες του για ορισμένους τόπους και όντα και που τις πιστεύει για αληθινές. Η λέξη παράδοση δεν έχει εδώ την έννοια του κληρονομημένου εθίμου αλλά της κληρονομημένης ιστορίας ή ερμηνείας ενός φαινομένου. Η παράδοση-θρύλος διαφέρει από το παραμύθι στο ότι είναι δεμένη με τον τόπο ή τα όντα που τη θυμίζουν και αναπλάθεται σαν αυτοτελές επεισόδιο. O αφηγητής είναι ελεύθερος στη διατύπωση, αλλά δεσμευμένος από τη δοξασία και την κληρονομημένη αιτιότητα των γεγονότων. Oι παραδόσεις-θρύλοι του κάθε τόπου πηγάζουν από την ιστορία, τη γεωγραφία, το κλίμα και τις δεισιδαιμονίες του. Γι' αυτό και καθρεφτίζουν τις εθνικές ιδιοτυπίες του, την ψυχοσύνθεση, τα φυσικά αντικρίσματα και την πνευματικότητα του. Οι παραδόσεις μαρτυρούν για ένα λαό αν είναι ποιητικός, αν είναι γενναίος, αν έζησε με περιπέτειες, αν είναι ευφάνταστος, αν η γη του είναι πλούσια σε αφορμές συγκινήσεων και συναισθημάτων. Η αρχαία ελληνική Μυθολογία είναι φιλολογία παραδόσεων και θρύλων, που ξεκίνησαν από τη φυσική λατρεία κι ύστερα ενέπνευσαν τη θρησκεία και την τέχνη της κλασικής εποχής. Η σημερινή "μυθολογία" των νεοελληνικών θρύλων μπορεί επίσης να εμπνέει την τέχνη μας, ιδιαίτερα τη λογοτεχνία, τις εικαστικές τέχνες και το χορό. Ο Ν. Πολίτης στη μεγάλη συλλογή των κειμένων του, με τίτλο Παραδόσεις τις χωρίζει σε 39 είδη. Ο Στιλπνών Κυριακίδης χωρίζει τα 39 αυτά είδη παραδόσεων σε 4 ομάδες: τις ΜΥΘΟΛΟΓΙΚΕΣ, τις ΙΣΤΟΡΙΚΕΣ, τις ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΕΣ και τις ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΕΣ.