Εκπαιδευτική επίσκεψη των τμημάτων Γ1 και Γ2 στο Μουσείο

Ελιάς και Λαδιού Πηλίου.

Σχολικό έτος 2017-2018

 

 

 

 

 

                                                                  

                  

Η επίσκεψή μου στην Άνω Γατζέα

 

Σήμερα με την τάξη μου επισκεφτήκαμε το χωριό Άνω Γατζέα. Πήγαμε στον σταθμό του Μουτζούρη και στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού. Μου έκαναν μεγάλη εντύπωση οι σιδηροδρομικές γραμμές του τρένου που είναι τόσο στενές, 60 εκατοστά. Ο Μουτζούρης επειδή είναι πολύ παλιό τρένο πηγαίνει με 25 χιλιόμετρα την ώρα. Ο άνθρωπος που κατασκεύασε το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι ο Ερνέστο ντε Κίρικο , ο πατέρας του γνωστού ζωγράφου Τζόρτζιο ντε Κίρικο. Το τρένο τώρα κυκλοφορεί μόνο κάθε Σάββατο και Κυριακή.

Μάθαμε επίσης ότι στο χωριό της Άνω Γατζέας υπάρχουν πολλές τοξωτές γέφυρες. Είδαμε και ένα τούνελ που το σχήμα του είναι καμπύλη και το επάνω μέρος είναι όλο κατάμαυρο επειδή παλιά ο Μουτζούρης λειτουργούσε με κάρβουνα και έβγαινε ο μαύρος καπνός προς τα επάνω.

Μετά επισκεφτήκαμε το Μουσείο Ελιάς και Λαδιού. Οι κυρίες που ήταν υπεύθυνες εκεί μας είπαν ότι το Μουσείο είναι ένα περιποιημένο καλύβι επειδή είναι πάρα πολύ παλιό. Το Μουσείο αυτό το έφτιαξε ο Ιωάννης Βογιατζής το 1924 και είναι περίπου 100 ετών.

Είδαμε αντικείμενα πάρα πολύ παλιά, όπως τα καλάθια που εκείνα τα χρόνια τα έλεγαν ‘’ αρκάδες ‘’ και έβαζαν τις ελιές που μάζευαν από τα χωράφια τους ενώ τα μικρά καλάθια τα έλεγαν ‘’ αρκαδάκια ‘’. Εκείνη την εποχή οι άνθρωποι στα χωράφια με τις ελιές τους έβαζαν δακοπαγίδες σε κάθε 10 δέντρα. Επίσης οι κυρίες στο Μουσείο μας είπαν ότι τις αρκάδες που ήταν γεμάτες με ελιές τις έβαζαν σε γαϊδούρια και τα μετέφεραν στο ελαιοτριβείο. Εκείνη την εποχή δεν πετούσαν τίποτα. Τις ελιές τις έβαζαν πάνω στην πλάστιγγα για να τις ζυγίσουν και να βγάλουν την τιμή.

Επίσης από το λάδι της ελιάς έφτιαχναν και το σαπούνι τους και χρησιμοποιούσαν κάποια υλικά, όπως καυστική σόδα, νερό, ελαιόλαδο, αλάτι.

Μου άρεσε πάρα πολύ αυτή η εκδρομή γιατί έμαθα καινούρια πράγματα και όλοι μαζί εξερευνήσαμε την Άνω Γατζέα.

Ευχαριστώ πολύ την Κυρία μου Σοφία Καλιγέρη και τις Κυρίες του Μουσείου για όσα μας δίδαξαν.

 

Η μαθήτρια του Γ2

Αγγελική  Μανώλη

Οι εκπαιδευτικοί Ελένη Παπακυριάκου (Γ1)  ----   Σοφία Καλιγέρη (Γ2)

 

             

 

 

 

 

 


Εκπαιδευτική επίσκεψη των τμημάτων Ε1 και Ε2 στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου.

 

 

Στις 10 Νοεμβρίου 2015 τα δύο τμήματα της πέμπτης τάξης του 12ου Δημοτικού Σχολείου Βόλου πραγματοποίησαν επίσκεψη στο Μουσείο Ελιάς και Λαδιού Πηλίου, που βρίσκεται στην Άνω Γατζέα, στα πλαίσια των εκπαιδευτικών επισκέψεων, που οργανώνει το σχολείο μας. Στόχος του εκπαιδευτικού προγράμματος ήταν η γνωριμία των παιδιών με το Μουσείο, την      εξοικείωσή τους με τις παραγωγικές διαδικασίες, που αφορούν στην ελιά, το λάδι, τη διατροφική τους αξία, την παραγωγή σαπουνιού, καθώς και την τοπική ιστορία και πολιτιστική κληρονομιά. Μέσα από βιωματικές δράσεις, ενεργή συμμετοχή των μαθητών και τη διερευνητική διαδικασία, που ακολουθούσε το πρόγραμμα, οι μαθητές αλληλεπίδρασαν με το χώρο του Μουσείου και τα εκθέματά του, επιτυγχάνοντας τους στόχους του προγράμματος.

Καθοριστική για την επίτευξη των εκπαιδευτικών στόχων του Μουσείου αποτελεί και η τοποθεσία του στην καρδιά του οικισμού της Άνω Γατζέας, στον ομώνυμο σταθμό του θρυλικού τρένου του Πηλίου, όπου οι μαθητές σε συνάρτηση με την επίσκεψή τους στο Μουσείο πραγματοποίησαν ένα ταξίδι στο χρόνο, παρατηρώντας και απολαμβάνοντας ένα σκηνικό του Πηλίου των αρχών και μέσων του 20ου αιώνα. Ακόμα το οίκημα του Μουσείου, κατασκευασμένο το 1924, αποτελεί εξαιρετικό δείγμα της Πηλιορείτικης αρχιτεκτονικής και συγκεκριμένα των «καλυβιών» του Αγίου Γεωργίου Νηλείας.

Παράλληλα, τα παιδιά συμμετείχαν σε περιπάτους μέσα στον οικισμό της Α. Γατζέας, περιηγήθηκαν στις φυσικές ομορφιές του Πηλίου, την τοπική παραδοσιακή αρχιτεκτονική, τις πετρόκτιστες κατασκευές των γεφυριών του τρένου, των πεζογεφυριών, κ.τ.λ.

Με λίγα λόγια, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να έρθουν σε επαφή με την πλούσια φυσική και πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής, απολαμβάνοντας την κάθε στιγμή, γεγονός που το αποδείκνυε η λαχτάρα στα μάτια τους να δουν και να απορροφήσουν όσο πιο πολλά γίνεται και από το χαμόγελό τους!!!!

 

Η δική μας δικαίωση ως εκπαιδευτικοί!!!!

 

Καλιγέρη Σοφία      Διβράμη Τριανταφυλλιά 

 


 

 

"Δώσε μου δυόσμο να μυρίσω λουίζα και βασιλικό"

Ελύτης

"Σήμερα 6/11/2015 ασχοληθήκαμε με τα βότανα. Τα φέραμε στο σχολείο και τα μυρίσαμε, τα αναγνωρίσαμε και ο καθένας διάλεξε

 

από ένα φυτό. Μετά βγήκαμε  στην αυλή και βάψαμε λάστιχα με πολύχρωμα σπρέι. Αφού τα αφήσαμε να στεγνώσουν ρίξαμε χώμα

 

και φυτέψαμε διάφορα βότανα και λουλούδια..."


 Έφη, Ντενίσα, Χρυσαφένια, Ελευθερία


 
Τ Ο   Δ Α Σ Ο Σ Από το δάσος " ΚΟΥΡΙ " του Αλμυρού Μαγνησίας.
 

βελανιδιά

κυπαρίσσι

 

κουφόξυλο

 

 

 

 

Το δάσος Κουρί βρίσκεται στον Αλμυρό Μαγνησίας. Το 1927 παραχωρήθηκε στο Δήμο Αλμυρού που τότε ήταν ακόμη κοινότητα. Το 1970 κηρύχτηκε αναδασωτέο και το 1980 με Προεδρικό Διάταγμα εντάχθηκε στις προστατευόμενες περιοχές για την προστασία του περιβάλλοντος. Η έκτασή του είναι περίπου 1000 στρέμματα και αποτελείται από Χνοώδη Δρυ. Παλιότερα η έκτασή του ήταν περίπου 20.000 στρέμματα.

Οι σημαντικότερες αιτίες που περιορίστηκε τόσο πολύ η έκταση του δάσους είναι : η βοσκή από τα κοπάδια πριν το δάσος μπει σε καθεστώς προστασίας, το κόψιμο των δέντρων που γινόταν αυθαίρετα και χωρίς πρόγραμμα. Ο μεγάλος παγετός γύρω στα 1950 κατέστρεψε αρκετά δέντρα και λόγω του κρύου κόπηκαν και πολλά δέντρα για καυσόξυλα. Επειδή το δάσος βρισκόταν σε πεδινή περιοχή, ένα μεγάλο μέρος της εκχερσώθηκε για να γίνει χωράφια. Τέλος η αδιαφορία των κατοίκων και του κράτους για τη φύση γενικότερα, η ανυπαρξία υπεύθυνης νομοθεσίας αλλά και οι πολλές αδυναμίες της, η κακή εκτίμηση του κόσμου για το πόσο χρήσιμο είναι το δάσος για τη ζωή τους, ήταν οι αιτίες που το δάσος έφτασε στη σημερινή του έκταση.

Το Κουρί όμως εξακολουθεί να κινδυνεύει ακόμη γιατί τα δέντρα είναι πολύ μεγάλα σε ηλικία ( περίπου 160 χρόνων ), χωρίς να υπάρχει ουσιαστική ανανέωση. Ο μεγάλος αριθμός επισκεπτών είναι η αιτία που κυριολεκτικά συνθλίβουν με τα πόδια τους κάθε νέο βλαστό. Ακόμη και τα ζώα που βρίσκονται εκεί και η ποώδης βλάστηση δεν αφήνουν να αναπτυχθούν τα νέα φυτά.

Μαζί με τη χλωρίδα του δάσους, υποφέρει και η πανίδα. Τα ζαρκάδια, τα ελάφια, τα αιγοπρόβατα, οι πάπιες, οι χήνες, οι κύκνοι και τα παγόνια υποφέρουν από τους κακούς επισκέπτες.

Υπάρχει όμως ο αγώνας κάποιων ανθρώπων που αγωνίζονται για να σωθεί αυτό που απόμεινε από το παλιό μεγάλο δάσος.

Τις παραπάνω πληροφορίες μας έδωσαν ντόπιοι  κάτοικοι που βρήκαμε εκεί κατά την επίσκεψή μας τον Ιούνιο του 2003.   

 

Η περιβαλλοντική ομάδα της Ε΄ τάξης του σχολείου μας. ( 2002 - 2003)

 

 

 

Υπεύθυνοι προγράμματος :

Αριστείδης Ζαχαρής  - Καλλιόπη Αλπάκη -  Κώστας Χαντζόπουλος

 

 

                                                         

                                         αγριοαπιδιά                                                                                                              θηλύκι    

 

λαδανιά

παλιούρι

κέδρος

 

 

 

 

 

Οι δρόμοι του νερού.

Η λίμνη "Ορεστιάδα" στην Καστοριά.

 

 

 

 

 

 

 

Οδοιπορικό

 

Θυμάμαι πριν λίγους μήνες που μετρούσαμε τις μέρες κι ύστερα τις ώρες που μας απόμεναν για να γευτούμε αυτήν την όμορφη πόλη, την Καστοριά. Θυμάμαι τα σχέδια που κάναμε γι' αυτό το τριήμερο ταξίδι.

Η ώρα έφτασε. Με τον ήλιο ως μόνιμο σύντροφο φύγαμε απ' το Βόλο. Διασχίσαμε πεδιάδες και βουνά. Κάτι που κατά τη διαδρομή μου έκανε μεγάλη εντύπωση ήταν η τεχνητή λίμνη των Σερβίων, που φαίνεται ότι κρύβει και θα συνεχίσει να κρύβει και να φιλοξενεί μια "χαμένη Ατλαντίδα" το παλιό χωριό Νεράιδα. Περνάμε πάνω από τη γέφυρα και η διαδρομή συνεχίζεται.

Μετά από λίγες ώρες ... Ε, ναι! Πλέον δεν ήταν ένα όνειρο ή ένα σχέδιο στο μυαλό, ήταν μια πραγματικότητα. Η Καστοριά απλωνόταν μπροστά μας. Και όσοι λένε ότι η λίμνη της είναι το πολυτιμότερο στολίδι, τώρα μπορώ να καταλάβω γιατί το λένε. Έβλεπα από κάθε γωνιά της να κάνουν το μπάνιο τους αργυροπελεκάνοι, πάπιες, χήνες, κύκνοι και αμέτρητα άλλα είδη πουλιών.  

Έβλεπα παντού  βυζαντινούς ναούς και εκκλησίες με τα πανύψηλα καμπαναριά τους. Έβλεπα το βράδυ τα φώτα της πόλης που καθρεφτίζονταν στα νερά της. Έβλεπα τη φύση να χαίρεται, ιδιαίτερα όταν πήγαμε στο πάρκο River party, ένα μέρος που το διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας, ένα μέρος που σου προσφέρει δροσιά, ίσκιο, ηρεμία.

Η Καστοριά περικυκλώνεται από όμορφα γραφικά χωριά. Ένα από αυτά, το Δισπηλιό,  διασχίσαμε  κατά την πορεία μας προς την πόλη, ενώ ένα άλλο που επισκεφθήκαμε ήταν το Νεστόριο.

Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι κατά κύριο λόγο πήγαμε στην Καστοριά με το πρόγραμμα Περιβαλλοντικής εκπαίδευσης "Οι δρόμοι του νερού" και όχι μόνο για εκδρομή. Έτσι στο περιβαλλοντικό κέντρο κάναμε μαθήματα Βιολογίας, Χημείας, εξετάσαμε  μικροοργανισμούς και αναλύσαμε στα στερεοσκόπια και μικροσκόπια δείγματα νερού που είχαμε πάρει από τη λίμνη και τον ποταμό Αλιάκμονα. Μαθήματα από τα οποία μάθαμε πολλά και αποκτήσαμε εμπειρία που είναι σίγουρο ότι θα μας βοηθήσει αρκετά στο μέλλον. Πέρα από την μελέτη και το μάθημα την τελευταία μέρα ασχοληθήκαμε με διάφορες ψυχαγωγικές δραστηριότητες, παιχνίδια και κατασκευή πανό.

Η Καστοριά έχει κάτι μαγευτικό, κάτι μαγικό που σε μαγνητίζει. Θα μείνει αξέχαστη στο μυαλό και την καρδιά όλων μας.

 

                                                Παρουσίαση οδοιπορικού :

                                               Νατάσα  Κράββαρη - Αλέξανδρος Παπαϊωσήφ

                                      ΣΤ΄ τάξη

Βλέπω ένα τοπίο μαγευτικό σαν όνειρο

που κανείς δεν πρόκειται να δει εάν τον τόπο αυτό δεν επισκεφθεί.

 

Ακούω τα ζωηρά πουλιά να κελαηδούν

σαν να θέλουν κάτι να μου πουν.

 

Μυρίζω τις υπέροχες ευωδιές της φύσης.

Αγγίζω το όμορφο νερό που τρέχει γάργαρο απ' το γαλάζιο ποταμό.

 

Γεύομαι το παραμύθι της Καστοριάς

που κανείς δεν έζησε πριν από μας.

 

 

 

 

Βλέπω την πανοραμική θέα της λίμνης και το μυαλό μου φεύγει απ' όπου βρει.

 

Ακούω τον παφλασμό των κυμάτων και τον υπέροχο ήχο των πουλιών.

 

Μυρίζω την έξοχη μυρωδιά του δάσους και αρώματα των λουλουδιών.

 

Με αγγίζει η ομορφιά της φύσης και τα όμορφα τοπία της.

 

Γεύομαι τους φυσικούς καρπούς της φύσης καθώς μ' αναζητάει να την βοηθήσω.

 

Βλέπω την φύση δίπλα μου

να μου χαμογελάει

κι ένα πουλάκι στο κλαρί

να μου κελαηδάει.

 

Ακούω ένα πουλάκι μοναχό

που μόνο κελαηδάει,

ακούω τον ήσυχο τον ποταμό

που δίπλα μου κυλάει.

 

Μυρίζω την ευωδιά των λουλουδιών

που είναι ωραία

και τη χαιρόμαστε όλοι μαζί

σαν μια καλή παρέα.

 

Αγγίζω τη φύση στα κλαδιά

κι αυτή αγγίζει εμένα

μες στην ψυχή μου βαθιά-βαθιά

με μάτια δακρυσμένα.

 

Γεύομαι τους καρπούς

που η φύση έφτιαξε με τόσο κόπο.

Γεύομαι την ομορφιά

που ο Θεός την έπλασε

με θαυμάσιο τρόπο.

 

 

 

Η περιβαλλοντική ομάδα της ΣΤ΄ τάξης του σχολείου μας.

 

Υπεύθυνοι προγράμματος :

Θωμάς Σιμόπουλος

Ελένη Ντίνου

Τρύφωνας Γκουντέλιας

 

Η    φωνάζει  S.O.S. !!!

 

Στα πλαίσια του μαθήματος της Μελέτης Περιβάλλοντος, το Δ1 τμήμα του σχολείου μας πραγματοποίησε μια έρευνα με τη μορφή ερωτηματολογίου σε παιδιά ηλικίας 10 -11 - 12 ετών με θέμα " Η γη φωνάζει S.O.S ". Τα αποτελέσματα αυτά τα ανακοινώνουμε μαζί με μερικά σχόλια των παιδιών.

 

 

  • Πετάς σκουπίδια στο δρόμο ;

Σχόλιο

 

Το μέλλον της γης εξαρτάται από τα παιδιά και τους μεγάλους που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον. Γι΄ αυτό πρέπει να πείσουμε όλους αυτούς που εξακολουθούν να μολύνουν τον πλανήτη μας, ξεκινώντας από τους εαυτούς μας, να μην καταστρέφουν, αλλά να δημιουργούν , γιατί η γη μάς χρειάζεται όλους.

 

 

  • Από πού πιστεύεις ότι προέρχεται η ρύπανση της ατμόσφαιρας ;

Σχόλιο

 

Τα περισσότερα παιδιά ξέρουν ότι η ρύπανση της ατμόσφαιρας προέρχεται από τα αυτοκίνητα και αυτό προκαλεί προβλήματα στην υγεία μας.  Αν δε βοηθήσουμε όλοι για καθαρότερη ατμόσφαιρα , η φυσική ισορροπία της γης θα καταστρέφεται καθημερινά.

 

  • Φροντίζεις το περιβάλλον ;

Σχόλιο

 

Αρκετά παιδιά (12%) θέλουν να φροντίσουν το περιβάλλον αλλά δε γνωρίζουν πώς. Λύσεις υπάρχουν πολλές ( π.χ. τα σκουπίδια σε κάδους ανακύκλωσης ). Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση και αγάπη για το περιβάλλον.           

   

 

  • Τα αυτοκίνητα μολύνουν το περιβάλλον ;

Σχόλιο

 

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι τα παιδιά γνωρίζουν στην μεγάλη τους πλειοψηφία ότι τα αυτοκίνητα μολύνουν την ατμόσφαιρα. Η λύση του προβλήματος είναι να μειώσουμε τις άσκοπες μετακινήσεις μας με το αυτοκίνητό μας κάνοντας γνωστό το πρόβλημα  στους ίδιους τους γονείς μας.

 

  • Πώς μετακινείσαι στην πόλη σου τις περισσότερες φορές ;

Σχόλιο

 

Μόνο 4 στα 100 παιδιά μετακινούνται με λεωφορείο και δυστυχώς τα περισσότερα με ι.χ. αυτοκίνητα. Για το δικό μας καλό είναι να περπατάμε ή να χρησιμοποιούμε τρόπους μετακίνησης που δεν επιβαρύνουν το περιβάλλον π.χ. το ποδήλατο.

 

 

  • Έχουν μειωθεί τα ζώα στον πλανήτη ;

Σχόλιο

 

Τα λιγότερα παιδιά ευτυχώς πιστεύουν πως τα ζώα δεν έχουν μειωθεί. Όμως κάνουν λάθος. Αυτό μας ανησυχεί γιατί η αλυσίδα της φύσης καταστρέφεται.

 

  • Πόσο καθαρός νομίζεις ότι είναι ο Παγασητικός κόλπος ;

Σχόλιο

 

Από τις απαντήσεις των παιδιών καταλάβαμε ότι τα περισσότερα παιδιά πιστεύουν ότι ο Παγασητικός κόλπος είναι λίγο καθαρός και αυτό σημαίνει ότι έχει γίνει κάτι. Αν δεν μειωθεί η ρύπανση του κόλπου μας σε λίγα χρόνια θα γίνει ένας βούρκος χωρίς ζωή.

 

  • Υπάρχει ρύπανση στον αέρα της περιοχής σου ;

Σχόλιο

 

Τα 4/5 των παιδιών είναι ενήμερα για τη ρύπανση του αέρα της περιοχής το και μόνο το 1/5 δε γνωρίζει ή απαντά πως δεν είναι.

                 

 
  • Η ρύπανση του περιβάλλοντος δημιουργεί προβλήματα στην υγεία του ανθρώπου ;

Σχόλιο

 

Πάνω από τα μισά παιδιά αντιλαμβάνονται τα προβλήματα στην υγεία μας από τη ρύπανση του περιβάλλοντος αλλά και αρκετά δε γνωρίζουν. Αυτό μπορούμε να το καταλάβουμε από τη μεγάλη έξαρση στις ιώσεις , αλλεργίες και γενικά από τις θανατηφόρες ασθένειες που έχουν πολλαπλασιαστεί τα τελευταία χρόνια.

 

  • Από τι πιστεύεις ότι κινδυνεύουν τα δάση ;

Σχόλιο

 

Τα δάση μας κινδυνεύουν πιο πολύ από τις πυρκαγιές που εμείς προκαλούμε. Πρέπει να προσέχουμε τα δάση, γιατί αυτά προστατεύουν το χώμα και μας παρέχουν οξυγόνο, τροφή και καταφύγιο.

 

 

 

 

Γενικό συμπέρασμα: Το χειρότερο που μπορεί να συμβεί σε μια πόλη, είναι οι πολίτες της να μη γνωρίζουν πώς να τη βοηθήσουν, δηλαδή να αγνοούν τα προβλήματά της  στη θάλασσά της , στον αέρα της, στην εξοχή της . Γι΄ αυτό πρέπει εμείς τα παιδιά να προσπαθήσουμε να τους βοηθήσουμε, βρίσκοντας κάθε φορά το σωστό τρόπο.